Een opeenstapeling van nog meer aanwijzingen heeft mij 5 jaar geleden doen besluiten om het helpen van mensen zelf ‘officiëler’ aan te pakken. Met in gedachten ook nog steeds de stem van die leraar wiskunde – zorg eerst goed voor je omgeving – bedacht ik dat als ik dan iets ‘echts’ wilde doen, het in eerste instantie voor Rotterdammerts zou zijn. Ik noem het het “help-je-buurman- eerst” principe. Als ik niet iedereen kan helpen, dan eerst de mensen in deze geweldige stad. Na het idee bij mijn advocaat – van de duivel – te hebben gepitcht en na zijn “dat werd weleens tijd, Buttertje”-reactie, kon ik met een aantal mooie vrienden aan de slag.

Waar we voor staan is simpel: het delen van een LACH. Wat wij doen? We willen graag een stukje geluk verspreiden. Het liefst delen, met zoveel mogelijk mensen. En, nu we veel hebben mogen leren de afgelopen jaren, iedereen kan dit stukje geluk gebruiken. Of je nu betrokken bent als MeeLACHer of juist degene bent die een LACH ontvangt; iedereen breidt zijn stukje rijkdom uit. Het samenbrengen van zoveel diverse mensen, die van elkaar leren, naar elkaar willen luisteren en samen willen LACHen, daar komt zo een positieve energie uit voort, dat is niet te beschrijven; het beste is het om dat gewoon een keer te ervaren.

Tot op heden hebben we al onze missies laten slagen met behulp van geweldige donateurs, heel toffe sponsoren en krachtige enthousiastelingen, die ook in deze simpele manier van ‘iets doen’ geloven. Mijn oma’s wijsheid, van delen wordt niemand slechter, is levendiger dan ooit. We hebben het gered met mensen die ook vinden dat zij op deze manier een verschil kunnen maken. Omdat we niet afhankelijk zijn van overheidsgelden, kunnen we snel schakelen. Niets hoeft eerst in veelvoud op papier te worden ingediend bij een afdeling die het dan weer met andere afdelingen gaat bespreken. In de tijd dat er ooit een reactie komt, kan de betreffende persoon in een missie al overleden zijn. Als wij vanavond iets verzinnen of een verzoek binnenkrijgen, gaan we er vanavond – misschien morgenochtend – mee aan de slag. Ik geloof in meteen handelen als dat mogelijk is. Die onafhankelijkheid vind ik heerlijk en ergens ben ik enorm trots op hoe we steeds weer alles voor elkaar krijgen.

Inmiddels heeft het bestuur een kleine wijziging ondergaan en is enthousiaster dan ooit. Onze penningmeester is de enige die zich echt ‘druk’ maakt om de getallen die volgens de wet op papier dienen te worden bewaard. Al onze andere bestuursleden en vrolijke betrokkenen zijn vooral bezig met belangrijkere cijfers: 48 kids van Zuid die tijdens hun schoolkamp een sportieve activiteit kunnen doen door donaties aan Stichting LACH + 56 moedige senioren om een goed gesprek mee te voeren, net voor de feestdagen (uiteraard, met het advocaatje en de bitterballen op tafel) + 431 Sinterklaascadeautjes voor kinderen waar de Goedheiligman anders aan voorbij zou gaan + 150 geschreven Valentijnskaarten voor ouderen in een verzorgingshuis neergepend door fantastische jongelui, die door welke omstandigheid dan ook, door onze maatschappij over het hoofd gezien dreigen te worden + 1 pannenkoek met stroop en 2 chocomel met extra slagroom voor die jonge leerling, die met zijn 11 jaren nog nooit in een pannenkoekenhuis is geweest. Een olijke waslijst met alleen maar leuke dingen, voor Rotterdammers, die daar behoefte aan hebben.

5 Jaar Stichting LACH. Ik heb geloofd. Zie hier. En voor de komende jaren geloof ik weer in meer, in anders en in hetzelfde. 5 Jaar, ze zijn voorbij gevlogen. 5 Jaar vol mooie momenten, mooie mensen en een wereld die ‘ech wel’ heel mooi is.

Als je inmiddels al lezend hieronder bent beland, dank ik je als eerst voor de door jou genomen tijd om door mijn verhaal heen te scrollen. Daarna bedank ik je voor het feit dat je ook gelooft in waar we voor staan en dat we waar we een LACH hebben mogen delen, deze zeker mede door jou is mogelijk gemaakt. Dankjewel. Nog niet meegeLACHen? Ik daag je graag uit dat eens te doen ;).

Heel veel zonneschijn,

Shirley Butter
Inspirator Stichting LACH